Początek wakacji, czyli radosny koniec pewnego etapu. I za niego właśnie chcę podziękować moim drogim uczniom. Dziękuję Wam, że Wam się chciało. Niby nic wielkiego, ale nie każdy chce na tyle, żeby poświęcić trochę czasu, włożyć dodatkowy wysiłek – nie w pracę nad czerwonym paskiem, czy zdobywaniem stypendium – w tworzenie relacji i bycie bliżej Pana Boga (a przecież to nigdy nie liczyło się do szkolnej średniej). Dziękuję Wam szczególnie za ostatni spektakl, rekolekcje, wspólne liturgie, rozmowy, przeróżne pomysły i cierpliwość do mnie. A na sam koniec dziękuję za ten rumuński wypad, który był zwyczajnie piękny. Drodzy uczniowie zabieram Was na pątniczy szlak do Matki Bożej – do zobaczenia we wrześniu 
(mam nadzieję).
(mam nadzieję).
